نقش قابلیت ها و محدودیت های ژئومورفولوژیکی در توسعه پایدار شهرستان صحنه (استان کرمانشاه) با تاکید بر سراب ها

ژئوتوریسم، به عنوان گونه ای از گردشگری پایدار، در پی استفاده از جاذبه ها و لندفرمهای زمین شناسی و ژئومورفولوژیکی در توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه بومی و توسعه پایدار می باشد. برای نیل به این هدف، ژئوتوریسم مجموعه ای از شاخص ها و معیارهای علمی، حفاظتی و گردشگری را مورد ارزیابی قرار داده و برنامه ریزی متناسب با وضعیت موجود برای توسعه پایدار منطقه تدوین می کند. شهرستان صحنه در استان کرمانشاه با داشتن سراب های متعدد، از مقاصد گردشگری این استان به شمار می رود. سراب دربند، یکی از مهترین سراب های این شهر می باشد. این سراب در شمال شرقی شهر صحنه قرار گرفته و با داشتن تنوع ژمورفولوژیکی، طبیعت زیبا، وجود جنبه های تاریخی و خدمات گردشگری مناسب، مقصد گردشگری مهمی می تواند تلقی شود. با توجه به توانمندی های این سراب و نقشی که می تواند در توسعه پایدار شهر صحنه داشته باشد، در این پژوهش به ارزیابی ژئوتوریسم این سراب و برنامه ریزی ژئوتوریستی پرداخته شده است. برای ارزیابی ژئوتوریسم سراب دربند، از دو روش ارزیابی gam و فاسیلاس استفاده شده است که مجموعه ی از ارزش های متعدد ژئوتوریسم را شامل می شود. ارزیابی ها از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای انجام گرفت. نتایج نهایی نشان داد که سراب دربند در شرایط فعلی کیفیت مطلوبی برای توسعه ژئوتوریسم و توسعه پایدار دارد و با توجه به هماهنگی و برابری ارزش های علمی، حفاظتی و گردشگری، در شرایط پایداری قرار دارد، هر چند که هنوز آن را نمی توان یک منطقه ژئوتوریستی در سطح بالا به شمار آورد. با این حال می توان گفت این منطقه در شرایط فعلی توان تأثیرگذاری در توسعه پایدار شهر صحنه را دارد. بنابراین برنامه ریزی ژئوتوریستی این سراب باید با رویکرد بازاریابی و اقتصادی و ارتقای گام به گام ارزش های ژئوتوریسم باشد تا پایداری آن در ادامه نیز حفظ گردد. واژگان کلیدی: ژئوتوریسم، ژئومورفوسایت، روش های ارزیابی ژئوتوریسم، شهر صحنه، سراب دربند.